پلاک توحید...
یه پلاک که بیرون زده از دل خاک...روی اون...اسمی از یه جوان..
تبلیغات
بایگانی
- ارديبهشت ۱۳۹۵ (۱)
- فروردين ۱۳۹۵ (۳)
- بهمن ۱۳۹۴ (۴)
- دی ۱۳۹۴ (۳)
- آذر ۱۳۹۴ (۳)
- آبان ۱۳۹۴ (۲۱)
- شهریور ۱۳۹۴ (۳)
- مرداد ۱۳۹۴ (۱۶)
- تیر ۱۳۹۴ (۲۶)
- خرداد ۱۳۹۴ (۱۲)
- ارديبهشت ۱۳۹۴ (۲۹)
- فروردين ۱۳۹۴ (۳۵)
- اسفند ۱۳۹۳ (۱۷)
- بهمن ۱۳۹۳ (۱۴)
- دی ۱۳۹۳ (۵)
- آبان ۱۳۹۳ (۸)
- مهر ۱۳۹۳ (۵۶)
آخرین نظرات
- ۱۰ خرداد ۹۵، ۱۸:۴۲ - هادیبا سلام وتشکر از مدیر این سایت ...
- ۲۹ بهمن ۹۴، ۱۱:۱۷ - دانیالسلام جلیل عالیه
- ۱۵ دی ۹۴، ۲۰:۲۶ - خون بها عشقفوق العاده بود ...
- ۶ شهریور ۹۴، ۱۱:۰۳ - ناشناسواقعا زیبا بود.ممنون
- ۶ شهریور ۹۴، ۱۰:۵۸ - ناشناسسلام.ممنون بابت این پستت.خیلی خوشم ...
- ۱۷ تیر ۹۴، ۱۷:۱۳ - رضاای آنکه در نگاهت حجمی ز نور داری ...
- ۱۷ تیر ۹۴، ۱۷:۱۱ - رضااشهد ان علیاً ولی الله
- ۱ تیر ۹۴، ۱۸:۵۹ - محمدمهدی اسدزادهبسم الله سلام وبلاگ خوبی داری منتظر حضور ونظرات شما هستم
- ۳۱ خرداد ۹۴، ۱۱:۵۶ - هم میهن ♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥ ...
- ۲۹ خرداد ۹۴، ۲۳:۰۵ - زینب میمبه موقع آمدید شهدا ..
پیوندهای روزانه
عبدالله مبارک به حج رفته بود، در خواب دید که فرشته ای به او گفت : از ششصد هزار حاجی کسی حاجی نیست، مگر علی بن موفق کفشگری در دمشق که به حج نیامد. عبدالله به دمشق رفت و علی بن موفق را دید که پاره دوزی (پینه دوزی، تعمیر ووصله کردن کفش های خراب و پاره) میکند پرسید چه کردی با اینکه امسال به حج نرفتی از میان همه حجاج فقط حج تو پذیرفته شد?، گفت سی سال بود تا مرا آرزوی حج بود و از پاره دوزی سیصد درهم جمع کردم و امسال عزم حج کردم، تا روزی همسرم که حامله بود، از خانه همسایه بوی طعام می آمد، مرا گفت : برو وپاره ای از آن طعام بستان، من رفتم، همسایه گفت بدان که هفت شبانه روز بود که اطفال من هیچ نخورده بودند، امروز خری مرده دیدم. پاره ای از آن جدا کردم و طعام ساختم. بر شما حلال نباشد. چون این بشنیدم آتشی در جان من افتاد. آن سیصد درهم برداشتم و بدو دادم و گفتم نفقه اطفال کن که حج ما این است.
تذکره الاولیا
پی نوشت 1 : بحث انتخاب اولویت های درسته نه ترک واجب.
وقتی ترس به گناه افتادن هست،ترک واجب واجبه چه برسه به مستحب!
پی نوشت 2 : هوس کعبه و آن منزل و آنجاست مرا آرزوی حرم مکه و بطحاست مرا ....
محله ما یک رفتگر دارد، صبح که با ماشین از درب خانه خارج می شوم سلامی گرم می کند و من هم از ماشین پیاده می شوم و دستی محترمانه به او می دهم، حال و احوال را می پرسد و مشغول کارش می شود.
همسایه طبقه زیرین ما نیز دکتر جراح است، گاهی اوقات که درون آسانسور می بینمش سلامی می کنم و او فقط سرش را تکان می دهد و درب آسانسور باز نشده برای بیرون رفتن خیز می کند.
به شخصه اگر روزی برای زنده ماندن نیازمند این دکتر شوم، جارو زدن سنگ قبرم به دست آن رفتگر، بشدت لذت بخش تر از طبابت آن دکتر برای ادامه حیاتم است.
تحصیلات مطلقا هیچ ربطی به شعور افراد ندارد.
شعری زیبا از آیت الله بهجت
این همه لاف زن و مدعی اهل ظهور
پس چرا یار نیامد که نثارش باشیم
سالها منتظر سیصدو اندی مرد است
آنقدر مرد نبودیم که یارش باشیم
اگر آمد خبر رفتن ما را بدهید
به گمانم که بنا نیست کنارش باشیم
به امید ظهور
الهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم
بنا به رسم قدیمی دیدار رهبر انقلاب حضرت آیتالله العظمی خامنهای با خانوادههای شهدا، اخیراً نیز ایشان با جمعی از خانوادههای شهدا دیدار داشتند. در دیدار با یکی از این خانوادهها، حضرت آقا از حاضران عکس شهید را طلب میکنند.
با آوردن عکس نزد ایشان، چشمانشان به رباعی زیر عکس میافتد و در همان خوانش نخست شعر را برای جمع قرائت میکنند که با خواندن سطر آخر رباعی ناگهان منقلب میشوند و از ته دل گریه میکنند (مصرع آخر را ناتمام می گذارند...)
ما سینه زدیم، بی‌صدا باریدند
از هر چه که دم زدیم، آنها دیدند
ما مدعیانِ صفِ اول بودیم
از آخر مجلس شهدا را چیدند
پس از این واقعه، حضرت آقا نام شاعر را از حاضران میپرسند اما کسی از این نام اطلاعی نداشته است.
*** اخیراً پس از جستجوی بسیار شاعر این شعر پیدا شد：
آقای میلاد عرفان پور در سال 88 در وصف شهدای هیأت رهپویان وصال شیراز این رباعی رو سروده بودند. (بمب در آخر حسینیه منفجر شده بود و شهدا آخر مجلس نشسته بودند که به شهادت رسیدند )
*** و حالا شاعر جوان دیگری به این رباعی و حس و حال حضرت آقا پس از خوندن اون، با شعر دیگری پاسخ داده است：
از اشک شما ارض و سما باریدند
بر آه شما انس و ملک نالیدند
گفتند همه "فدای اشکت آقا"
تصویر شما را شهدا بوسیدند
آقا خودتان حضرت خورشید هستید
از نور شما ستاره ها تابیدند
در مجلس خوبان، شهدا هم بودند
اما همگی گرد شما چرخیدند
از اول و از آخر مجلس، شهدا
آقای جهان سیدعلی را چیدند
علی سلطانی وش
شهید سید مرتضی آوینی:
هیچکس نیست که راهی کربلا نیست،
مگر نه این است که کربلا قیامت است و ما راهیان قیامت!!!
ترس ما از مرگ،
همان فاصله ماست تا کربلا
و فاصله ی ما از کربلا همان دوری ما از شهادت است!!!
اگر کربلا میروی، دلت را ببر
و اگر باز میگردی، نیاور!!!!
محافظ آقا تعریف میکرد میگفت رفتم بودیم مناطق جنگی برای بازدید.تو یه مسیر خلوت آقا گفتن اگه امکان داره کمی هم من رانندگی کنم.
میگفت بعد چند کیلومتر رسیدیم به یک دژبانی ک یک سرباز انجا بود تا آقا رو دید هل شد.زنگ زد مرکزشون گفت که یه شخصیت اومده اینجا
از مرکز گفتن که کدوم شخصیت؟
گفت نمیدونم کیه ولی آدم خیلی مهمیه که آقای خامنه ای راننده شونه
سؤال :
از عالمی سوال شد:چه اشکالی دارد که انسان به جنس مخالف نگاه کند و لذت ببرد؟
پاسخ :
نگاه به حسن جمال جنس مخالف ضررهایی دارد که به طورخلاصه اشاره می شود:
1_ می بینی ، می خواهی، به وصالش نمی رسی، دچارافسردگی میشوی…!
2_ می بینی، شیفته می شوی، عیب ها را نمی بینی،
ازدواج میکنی، طلاق می دهی.!
3_ می بینی ، دائم به او فکر می کنی، از یاد خدا غافل می شوی، از عبادت لذت نمی بری.!
4_ می بینی ، با همسرت مقایسه می کنی،ناراحت می شوی، بداخلاقی می کنی.!
5_ می بینی، لذت می بری، به این لذت عادت می کنی، چشم چران می شوی،
در نظر دیگران خوار می گردی.!
6_ می بینی ، لذت می بری، حب خدا در دلت کم می شود،
ایمانت ضعیف می شود.!
7_ می بینی ، عاشق می شوی، از راه حلال نمی رسی،
دچار گناه میشوی.!
لذا اسلام در یک کلمه می گوید :
""نگاهت را از جنس مخالف نگاهدار""
گریه ام گرفته
مثل بچه مرده ها دلم گرفته
کدوم گناهم من از تو و تورو ازم گرفته
گریه ام گرفته
****
دلم گرفته
دل من از عالم و آدم گرفته
بده پناهم،نوکرت بهونه حرم گرفته
دلم گرفته
امام مهدی سلام الله علیه وارث همة انبیاواولیاوعصارة فضایل همة آنهاست.
هرآنچه خوبی دراوّلین وآخرین وجودداشته،
همه دروجودشریف آن حضرت متجلّی شده
وایشان راآینة تمام‌نمای حق ساخته است.
دربرخی ازروایات وکلمات بزرگان شباهت‌های
نام امام مهدی(عج)باپیامبران و اوصیای الهی به تصویرکشیده شده است،
که یکی از آنها صلوات منسوب به
حکیم ربّانی،خواجه نصیرالدّین طوسی(ره) است.
دراین صلوات،حضرت مهدی(عج) با ویژگی‌های
پدران ارجمندخویش توصیف، فضایل ومناقبی که
آن حضرت ازاجدادخویش به ارث برده، بیان شده است.
شایان ذکر است که صلوات خواجه نصیررابه
عنوان توسّل به ذیل عنایت حضرت بقیّـةالله(عج) می‌خوانند.
این صلوات را با هم می‌خوانیم:
أللّهمَّ صلِّ وَ سَلِّم، وَ زِد وَ بارِک، عَلی:
صاحبِ الدَّعوَةِ النَّبویَّة،
وَ الصَّولَةِ الحَیدریَّة،
و العِصمَةِ الفاطِمیَّه
و الحِلمِ الحَسَنِیَّة،
و الشّجاعَةِ الحُسَینِیَّة،
و العِبادَةِ السَّجّادِیَّة
و المآثِرِ الباقِریَّة
و الآثار الجَعفَرِیَّة،
و العُلومِ الکاظِمیَّة،
و الحُجَجِ الرَّضَوِیَّة،
و الجُودِ التَّقَوِیَّة،
و النَّقاوَةِ النَقَوِیَّة،
و الهَیبَةِ العَسکَریَّة
و الغَیبَةِ الإلهیَّة،
ترجمه صلوات:
بار خدایا! رحمت‌های پیاپی فرست و درودهای خجستة خویش را ارزانی دار
بر امام بزرگواری که صاحب دعوت محمّدی است
و صولت حیدری
و عصمت فاطمی
و حلم حسنی
و شجاعت حسینی
و عبادت سجّادی
و مفاخر باقری
و آثار جعفری
و علوم کاظمی
و حجج رضوی
و جود تقوی
و نقاوت نقوی1
و هیبت عسکری
و غیبت الهی.
اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم
بریز و بپاش هایمان ...
می آزارد
دل کودک یتیمی را ،
که مادرش او را
گاهی از زور نداری
گرسنه می خواباند
ܓ✾
ابوطفیل گفت: « علی علیه السلام را دیدم که یتیمان را گرد آورده بود
و با دست خودش در دهان‌شان عسل می‌گذاشت.»
امیرالمؤمنین علیه السلام در وصیتش هنگام شهادت می‌فرماید:
« شما را به خداوند سوگند می‌دهم که مراعات حال یتیمان را بنمایید.
آنان را گاه گرسنه و گاه سیر نگه مدارید.
یک روز در میان آنان را طعام مدهید که گرسنه می‌مانند.»
بحارالانوار، ج 41، ص 29
نهج البلاغه: نامه 47